- Materiał zawiera recenzję filmu „La Disparue de Deauville” w reżyserii Sophie Marceau, zaprezentowanego w ramach festiwalu, oraz sesję zdjęciową, w jakiej Sophie Marceau zgodziła się uczestniczyć w atrium hotelu Le Royal w Luksemburgu.
Festiwal rozpoczął się 10 października z prawdziwym rozmachem - nie zabrakło czerwonego dywanu, a na nim gwiazd: Jane Birkin, Andrzeja Żuławskiego, Guillaume’a Caneta i Laure Duthilleul. W iście gwiazdorskim stylu pani Birkin kazała czekać na siebie ponad pół godziny. Nie był to na szczęście czas zmarnowany - organizatorzy wykorzystali go, by opowiedzieć o idei Festiwalu.
Andrzej Żuławski: Muszę powiedzieć, że jestem w Luksemburgu po raz pierwszy i miasto to zrobiło na mnie duże wrażenie. Nim przyjechałem, byłem przekonany, że to, co tu zastanę, to będzie taka „Belgia minus”, a tymczasem to jest „Belgia plus”. Tu jest o wiele ładniej! Bardzo piękne stare miasto, trzy świetne muzea oraz jedno sztuki współczesnej i to zrobione przez Peia...
W drodze między festiwalem filmowym w Toronto i kolejnym festiwalem w San Sebastian udało nam się przeprowadzić wywiad z Edmonem Rochem, producentem filmowym, scenarzystą i okazyjnie także aktorem, mieszkającym na stałe w Barcelonie. Edmon Roch, producent między innymi Pachnidła i Siedmiu lat w Tybecie kończy właśnie swój najnowszy film w Luksemburgu – a dlaczego w Luksemburgu? Tego dowiecie się z rozmowy…
Mistrzostwa Europy w Siatkówce Kobiet, Luksemburg 2007
02-10-2007
R.: Pomówmy o odbiorze architektury polskiej w Luksemburgu. Niedawno mogliśmy obejrzeć tutaj wystawę pt. „Ikony polskiej architektury”. Fakt ten nasunął nam pytanie, czy architektura polska jest w Luksemburgu czymś znanym?
Wracamy po wakacjach do naszego cyklu wywiadów. Celem jaki sobie wyznaczyliśmy, tworząc go, jest spotykanie się z ciekawymi ludźmi, których koleje losu zawiodły w nasze strony. Jednych (jak np. Steffena Möllera) na chwilę, innych – na całe życie. Tym razem mamy niewątpliwą przyjemność zaproponować Wam rozmowę podwójną w każdym tego słowa znaczeniu: dwóch architektów – dwie historie, dwie kariery, dwie postawy względem życia i dwa różne poglądy na współczesną architekturę, ale... jedno nazwisko – Pawłowski.